դատարկություն է
նվվացող

ինչ-որ պատվիրակության մեջ էի, պարզվեց գնում ենք Շուշի՝ ադրբեջանցիների հետ բարեկամանալու, թե ստիպված էինք գնալ, էդ մասը չգիտեմ, ամենասկզբից չէի նայում...

իբր մեզ դիմավորեցին ինչ-որ նախարարի կաբինետում՝ մաշված, ցածր պատեր էին, սեղաններ էին դրած՝  երկար,կողքերը  իշաոտնուկներ

գույնզգույն շալապատ կանայք էին, քրդերի պես, ճակատներին՝ ոսկեդրամներ

մտածում էի՝ ( Read more... )

Արթնացա գլխացավով։ Աչքս ֆեյսբուքում ընկավ բանաստեղծության։ Ասում էր՝ եթե դժոխք եք գնալու, քաշվեք կողքի, եթե դրախտ՝ եկեք այս կիրակի ինձ հյուր՝ խորովածի...

Լավ բանաստեղծություն է։

Ես ուզում էի ցրվել ցավից, բայց սկսեցի մտածել։ Ու քիչ էլ չէ՝ դրախտ ու դժոխք։ Դրախտ, չգիտեմ, կհասնի՞ ինձ։ Բայց հանկարծ հասկացա ինչ են դրանք, ինչ կրակներ են։

Մարդիկ հաճախ են ( Read more... )

Սովորաբար երբ լուրջ ու երկար եմ ուզում խոսել, գրում եմ բլոգում: Բայց այն, ինչ տեսել եմ, բլոգում չեմ տեսել...: Գրեմ այստեղ:

Հային ու հայութենականությանը ընդհանրապես էս ամբողջ արհամարհանքը, որ մի էշի ասածի էր սպասում, որ դուրս հորդեր՝ ահավոր նեղում է: Պիտի ուղիղ գրել՝ դու էշ ես, որովհետև մարդկային բաներ չես ասում: Բայց չէ՝ կոմպլեքսները, որում իրականը ( Read more... )

մարդ սիրող, բայց հայ չսիրող զանգվածքը ոնց ասես Հայաստանին, հայ պատմությանը, պապերիս կպավ՝ էլ ձեռ առավ, էլ ստորացրեց, էլ թրքի ու արաբի խառնածին անվանեց,... ընդամենը որ մարդուն բարձրացնի

մակարդակ

մի դասատու ունեինք, գեղագիտություն էր դասավանդում
էդ կինը չէր կարողանում գեղեցիկի մասին խոսեր ( Read more... )

Երեք տարի բաղնիքս չէր սարքվում: Փողը հավաքում, հավաքում էի, հավաքվում էր՝ մտածում էի՝ ավել գումար է, հիվանդ երեխա է, չգիտեմ ինչ է, դրա համար է...:

Ինչու եմ ասում սա:

Ինչ-որ գումար կարելի է ավելացնել միշտ էլ: Մի ընտանիքի մասին էի կարդացել, որ տատի թոշակով էին միայն ապրում, աշխատանք չէին գտնում, բայց տան հարսը խտացրած կաթ էր «ձեռք բերել», ուրիշ ( Read more... )

ամեն այսօրը հիշում եմ ԱՅՆ ՏՈՆԸ...

Երբ Սարդարապատի հուշահամալիրի մոտ երեխաները պարի փորձ էին անում, ուժեղ քամուց բեմի երկաթյա կարկասը շուռ եկավ ու մի երեխա զոհվեց...։ Հաջորդ օրը իշխանությունները ՏՈՆ ԱՐԵՑԻՆ նույն տեղում, կարծես ոչինչ չէր եղել։ Երեխաներին էլ պարել տվեցին...։

Գիտեք ՆԱԵՎ ինչու չեմ հավատում այս իշխանություններին։ Այդ քար անտարբերության ( Read more... )

Մտածում էի՝ ինչ գրեմ բլոգում, վաղուց չեն գրել, որոշեցի այս խոսակցությունը ներս բերել ( Read more... )

Այսօր զինվորն ու սպորտսմենը ավելի երջանիկ են, քան սվաղած կյանքով ապրողներս։

Տարիների գործազրկությունը, սիրած աշխատանք չունենալը, մարդու կարևորագույն ներքին պահանջները, որպես ամենօրյա սովորական կենցաղ, չբավարարելը՝ չիրացվելը, օգտակար չլինելը, կարևոր չլինելը, ուրիշներին պետք չլինելը... մեզ սարքել է անառողջ։

Մենք էվրիկայի պես լուծումներ ենք շարում ( Read more... )

Մտքիս մեջ կռվեցի, կռվեցի... վերջում լավ էր, երկար չստացվեց։

Ես հասկանում եմ՝ սարսափելի լուրերը խոր են թափանցում, իսկ մի քանի օր՝ լարված լուրերը սովոր են դարձնում այդ լարվածությանը։
Հասկանում եմ, որ դրանից ետ գալը դժվար է՝ սկսում են մարդիկ համեմատել հաջորդ օրերը, ու բաներից, դեպքերից, որոնցից խաղաղ ժամանակ կազդվեին, հիմա նրանց համեմատ «քիչ» է թվում։

( Read more... )